Kayaların, duvarların bile yıprandığı, zamana karşı direnemediği, betonların bile içlerinde ki demirlerinden ayrıldığı bir dünyada, insanların da zamanla birbirinden uzaklaştığını, sevgi harçlarının artık onları bir arada tutamadığı gerçeğini kabul etmemiz lazım… Her şey gibi ilişkiler de eskimekte, sadece alışkanlık haline gelmekte maalesef, yaşam bir rutine dönmekte ve sıradanlaşmakta… Sonra eşlerin her biri evlilik şemsiyesi altında kendi konfor alanını inşa etme çabasında, kendi hayatını yaşama fırsatının peşine düşmekte ve kopuş sürecine girmekte her şey…Tutku, aşk, özlem gibi mevzular çoktan nihayete ermiş, özel anlar 10 günde bir 3 dakikaya düşmüş, derken o da kalmamış, odalar ayrılmış, herkes kafasına göre takılmaya başlamış artık…
İşte tam da burası yani bu kıvam dünyanın en zor işi olan iki farklı insanın bir olma, birlikte yaşamayı becerebilme, keyifleri ve kederleri birlikte hissetme ve yaşayabilme gayretinin iflas ettiği ve patladığı andır, yani çivi çıkmıştır artık, çıkmıştır ve kim gelse, ne olsa hiçbir zaman eskisi gibi olmayacaktır ve buna gayret etmek de hayatta yapılabilecek en yıpratıcı ve yakıcı patinajdır…
Kalan süreyi de heba etmektir, kendi oksijenini ve evin doğal oksijenini kesmektir, tabii bu havasızlıktan evde kim var ise nasibini alacaktır maalesef… Evet aynen öyle, tam da düşündüğünüz gibi çocuklar da maalesef hiç de hak etmedikleri şeylere maruz kalacaklar, görecekler, unutamayacakları travmalara şahit olacaklardır, en kötüsü de budur bana göre… Ve bu öyle bir travmadır ki, bana göre çocuğa öyle geçiyor ki ileri ki hayatlarında mutlaka çıkıyor ortaya… Aile içi şiddet, kadın cinayetleri, vb günümüzde utandığımız, lanet okuduğumuz bütün bu olayların temelinde baş rolü oynuyor…
Lafın özü, çivi çıktı ise gör, göremiyor isen gören kişilere kulak ver, çekişme ile, mal mülk, para pul hesapları ile bu süreçte boğulma, unutma bu iğrenç süreçte en değerli varlığına en büyük zararı veriyorsun farkında olmadan, ‘’çocuk için katlanıyoruz’’ yalanına bürünme, cesur ol, medeni ol ve uzat elini eşine, kendiniz ve çocuklarınız için en sağlıklı olana gerekir ise destek de alarak karar verin. Evet çok zor bir süreç ama sonu iyi bir süreç, eğer medeni olarak ve mantıklı kalarak bu süreci yönetebilirseniz, eşinizin kalan ömrünü zehir etmek için planlara dalmadan götürebilirseniz en doğrusunu yaparsınız, zira o hep hayatınızda olacak unutmayın, o çok sevdiğiniz çocuğunuzun bir tanecik babası/annesi olmaya devam etmeli, sonra ki hayatınız da da birlikte daha yapacak çok işiniz olacak o güzel yavrular için… Bütün bu sözlerim akıllı mantıklı insanlar için geçerlidir, içinde insan sevgisi olan, şefkatli, medeni insanlar içindir…
Dışarda yaşanacak bir hayat var, güzel günler var, huzur var, güzel insanlar var yaşamak lazım, çok zor desem de evli kalabilen birbirinin gözünün içine bakan az da olsa güzel eşler de var tabii ki, ömürleri ve mutlulukları daim olsun ama unutmayın ki bu bir döngü zira, evliler boşanmak ve özgür olmak istiyor, bekarlar da evlenmek istiyor…
Hiçbir şekilde evlilik karşıtı değilim, bir şekilde boşanmayı teşvik etmek niyetinde değilim ama çevremde çok fazla mutsuz yürütülen evlilik gördüğüm için diyorum ki ‘’boşanmak, mutsuz olan evlilerin sadece cesur olanlarının başarabildiği bir şeydir’’…
